.
SN 04-01-18-01 සමුද්‌ද සූත්‍රය.
§ 1. “මහණෙනි, සමුද්‍රය! සමුද්‍රය!! යි අශ්‍රුතවත් පෘථග්ජනයා කියයි.
මහණෙනි, මෙය ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි සමුද්‍රය නොවේ. මහණෙනි ඔවුන් සමුද්‍රය” යි කියන්නේ විසාල දිය කඳකටයි.. ප්‍රමාණයෙන් මහත්වූ ජල කඳකි.
§ 2. “මහණෙනි, ඇස පුරුෂයාට සමුද්‍රයක් වේ.161
රූපයන් එහි හටගත් රළ වේ.
යමෙක් ඒ රූපයන්ගෙන් හටගත් රළවේගය (රාගාදී ක්ලේශයන්ගෙන් වෙන්ව) ඉවසාද; මහණෙනි, ඔහු කෙලෙස් නමැති රළ වේග සහිතවූ, කෙලෙස් දිය සුළි සහිතවූ, කෙලෙස් නමැති අල්වා ගන්නා බියකරු ඝාරඛාදී සතුන් ඇති, කෙලෙස් රකුසන් සහිතවූ ඇස නමැති සමුද්‍රය තරණය කෙළේය. තරණය කළාවූ පරතෙරට ගියාවූ බ්‍රාහ්මණයා ගොඩ බිම පය ගැසූවා යි කියනු ලැබේ.
[161:- ඇස මිනිසාට සමුද්‍රයක් වේ.” – මහා සමුද්ර්යය පුරවා නිමක් කරනු නොහැක්කා සේම, ඇසද සෑහීමට පත්වෙනසේ දැකීම නිමා කල නොහේ. සමුද්දන්තේන නමින් යලිත් කියවෙන්නේ සමුද්‍රය තුල එයට ඇතුල්වූ සියල්ල ගිලි පවතින්නාසේ සියලු සිතුවිලි කෙලෙස් සදනසේ ගිලා බැස පවතින නිසාය. සමුද්‍රයේ අප්‍රමාන රළ ඇති වෙනවාසේ ඇස දකින දකින සියලු අරමුණු නිසා මනසේ ප්‍රහාන රළ ඇතිකරයි. එනම් කෝධපයාස නමින් දන්නා අමනාප සිථිවීලි, අසහනය, තරහවද, දිය සුළි නම් පස් ආකාර කාම යන් කෙරෙහි ඇතිවන ආසාවන් ද, ඝාරක යන් ලෙස දැක්වෙන සමුද්‍රයේ ඉන්නා බියකුරු සතුන් ලෙස අඹු දරුවන් , නෑදෑයන්, හිත මිත්‍රයන් ආදී තමන් ආදරය කරන සත්වයන් ලෙසද අටුවාව දක්වයි.]
§ 3. “මහණෙනි, කණ පුරුෂයාට සමුද්‍රයක් වේ.
ශබ්දයන්, එහි හටගත් රළ වේගය වේ.
යමෙක් ඒ මිහිරි හෝ අමිහිරි ශබ්ද යන් ගෙන් හටගත් රළවේගය (රාගාදී ක්ලේශයන්) ඉවසාද; මහණෙනි, ඔහු කෙලෙස් නමැති රළ වේග සහිතවූ, කෙලෙස් දිය සුළි සහිතවූ, කෙලෙස් නමැති අල්වා ගන්නා බියකරු ඝාරඛාදී සතුන් ඇති, කෙලෙස් රකුසන් සහිතවූ කණ නමැති සමුද්‍රය තරණය කෙළේය. තරණය කළාවූ පරතෙරට ගියාවූ බ්‍රාහ්මණයා ගොඩ බිම පය ගැසූවා යි කියනු ලැබේ
§ 4. “මහණෙනි, නාසය පුරුෂයාට සමුද්‍රයක් වේ.
ගන්‍ධයන් එහි හටගත් රළ වේගය වේ. යමෙක් ඒ ඝන්ධයන්ගෙන් හටගත් රළවේගය (රාගාදී ක්ලේශයන්ගෙන් වෙන්ව) ඉවසාද; මහණෙනි, ඔහු කෙලෙස් නමැති රළ වේග සහිතවූ, කෙලෙස් දිය සුළි සහිතවූ, කෙලෙස් නමැති අල්වා ගන්නා බියකරු ඝාරඛාදී සතුන් ඇති, කෙලෙස් රකුසන් සහිතවූ නාසය නමැති සමුද්‍රය තරණය කෙළේය. තරණය කළාවූ පරතෙරට ගියාවූ බ්‍රාහ්මණයා ගොඩ බිම පය ගැසූවා යි කියනු ලැබේ
§ 5. “මහණෙනි, දිව පුරුෂයාට සමුද්‍රයක් වේ.
රසයන් එහි හටගත් රළ වේගය වේ. යමෙක් ඒ රසයන්ගෙන් හටගත් රළවේගය (රාගාදී ක්ලේශයන්ගෙන් වෙන්ව) ඉවසාද; මහණෙනි, ඔහු කෙලෙස් නමැති රළ වේග සහිතවූ, කෙලෙස් දිය සුළි සහිතවූ, කෙලෙස් නමැති අල්වා ගන්නා බියකරු ඝාරඛාදී සතුන් ඇති, කෙලෙස් රකුසන් සහිතවූ දිව නමැති සමුද්‍රය තරණය කෙළේය. තරණය කළාවූ පරතෙරට ගියාවූ බ්‍රාහ්මණයා ගොඩ බිම පය ගැසූවා යි කියනු ලැබේ.
§ 6. “මහණෙනි, කය පුරුෂයාට සමුද්‍රයක් වේ.
ස්පර්‍ශයන් එහි රළ වේගය වේ. යමෙක් ඒ ස්පර්‍ශයන්ගෙන් හටගත් රළවේගය ඉවසාද; මහණෙනි, හෙතෙම කෙලෙස් නමැති රළවේග සහිතවූ, කෙලෙස් දියසුළි සහිතවූ, කෙලෙස් නමැති නපුරු සතුන් ඇති, කෙලෙස් රකුසන් සහිතවූ කය නමැති සමුද්‍රය තරණය කෙළේය. තරණය කළාවූ පරතෙරට ගියාවූ බ්‍රාහ්මණතෙමේ ගොඩබිම සිටීයයි කියනු ලැබේ.
§ 7. “මහණෙනි, සිත පුරුෂයාට සමුද්‍රයක් වේ.
එහි හටගන්නා සිතුවිලි හටගත් රළ වේගය වේ. යමෙක් ඒ ධර්මයන්ගෙන් හටගත් රළවේගය ඉවසාද; මහණෙනි, හෙතෙම කෙලෙස් නමැති රළවේග සහිතවූ, කෙලෙස් දියසුළි සහිතවූ, කෙලෙස් නමැති අල්වාගන්නා නපුරු සතුන් ඇති, කෙලෙස් රකුසන් සහිතවූ සිත නමැති සමුද්‍රය තරණය කෙළේය. තරණය කළාවූ පරතෙරට ගියාවූ බ්‍රාහ්මණතෙමේ ගොඩබිම පය ගැසූවේ’යයි කියනු ලැබේ.
“ දරුණු සතුන් ගෙන් , සැර රලෙන් ගැහැට විඳිමින්
එතෙර වෙනු දුෂ්කර සයුර එතෙර වූ මිනිසා නම්,
බ්‍රහ්මචරියාවේ හැසිර , කෙලෙස් සිඳ
සසරින් මිදුණු බ්‍රාහ්මනයා ම වේ.”
යි වදාළ සේක.
SN 04-01-18-02 දුතිය සමුද්‌ද සූත්‍රය.
§ 1. “මහණෙනි, සමුද්‍රය! සමුද්‍රය!! යි අශ්‍රුතවත් පෘථග්ජනයා කියයි.
මහණෙනි, මෙය ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි සමුද්‍රය නොවේ. මහණෙනි ඔවුන් සමුද්‍රය” යි කියන්නේ විසාල දිය කඳකටයි.. ප්‍රමාණයෙන් මහත්වූ ජල කඳකි.
§ 2. “මහණෙනි, චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දැනගන්නාවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ රූප ඇත. මහණෙනි, මෙය ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි සමුද්‍රයයි කියනු ලැබේ. ………
දෙවියන් සහිතවූ මාරයන් සහිතවූ බ්‍රහ්මයන් සහිතවූ මහණ බමුණන් සහිතවූ දෙව් මිනිසුන් සහිතවූ මේ ලොව සත්ව ප්‍රජාව නිතොර නිතොර උපතින් උපත, තිරිසන්, ප්‍රේත, නිරය භවයන්හි ඉපිදමින් අනන්ත දුක් ඇති, සසර සැරිසරන්නේ, සංසාරය නොඉක්මවයි. නූල් ගුලියක් මෙන් පැටලී රෙදි වියන්නන්ගේ කැඳ දැමූ නූල් ගුලියක් මෙන් ගැටගැසී, මුදුතණ බබුස්තණ පදුරක්මෙන් අවුල්වී සැපයෙන් තොරවූ විෂමව වැටෙන්නාවූ දුර්‍ගති නම් සංසාරය මේය.
§ 3. “මහණෙනි, සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දැනගන්නාවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ශබ්දයෝ ඇත්තාහ. මහණෙනි, මෙය ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි සමුද්‍රයයි කියනු ලැබේ………
§ 4. “මහණෙනි, ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දැනගන්නාවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ගන්‍ධයෝ ඇත. මහණෙනි, මෙය ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි සමුද්‍රයයි කියනු ලැබේ. …..
§ 5. “මහණෙනි, ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දැනගන්නාවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ රස ඇත්තාහ.
§ 6. “මහණෙනි, කාය විඤ්ඤාණයෙන් දැනගන්නාවූ, ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ස්පර්‍ශයෝ ඇත්තාහ.
§ 7. “මහණෙනි, මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දැනගන්නාවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ධර්මයන් ඇත. මහණෙනි, මෙය ආර්‍ය්‍ය විනයෙහි සමුද්‍රයයි කියනු ලැබේ. ….
……..දෙවියන් සහිතවූ මාරයන් සහිතවූ බ්‍රහ්මයන් සහිතවූ මහණ බමුණන් සහිතවූ දෙව් මිනිසුන් සහිතවූ මේ ලොව සත්ව ප්‍රජාව නිතොර නිතොර උපතින් උපත, තිරිසන්, ප්‍රේත, නිරය භවයන්හි ඉපිදමින් අනන්ත දුක් ඇති, සසර සැරිසරන්නේ, සංසාරය නොඉක්මවයි. නූල් ගුලියක් මෙන් පැටලී රෙදි වියන්නන්ගේ කැඳ දැමූ නූල් ගුලියක් මෙන් ගැටගැසී, මුදුතණ බබුස්තණ පදුරක්මෙන් අවුල්වී සැපයෙන් තොරවූ විෂමව වැටෙන්නාවූ දුර්‍ගති නම් සංසාරය මේය. යි වදාළ සේක.
(1) රාගයද, ද්වේෂයද, අවිද්‍යාවද වලක්වන ලද්දාහුද, හෙතෙම කෙලෙස් නමැති සතුන් අල්වාගන්නවුන් සහිතවූ, කෙලෙස් රකුසන් සහිතවූ, ක්ලේශ නමැති රළ භය සහිතවූ, තරණය කිරීමට දුෂ්කරවූ මේ සමුද්‍රය මැනවින් තරණය කෙළේය.
(2)ඇලීම ඉක්මවූ මරුවන් දුරුකළාවූ උපධි රහිතවූ දුක්ඛයන්ගේ අස්තයට ගියාවූ හෙතෙම නැවත ඉපදීමට සුදුසු බවට නොපැමිණෙයි. මාරයා මුළාකෙළේයයි කියමියි’ (වදාළ සේක.)
SN 04-01-18-03 බාලිසිකොපම සූත්‍රය.
පුජ්‍ය දිද්දෙනියේ විමලසංඛ හිමි
§ 1, මහණෙනි, බිලිබාන්නෙක් ඇම බිලිය ගැඹුරු වැවක බහාලන්නේ, ඇම දුටුවාවූ මත්ස්‍යයෙක් එය ගිලින්නේය. මහණෙනි, e විනාශයට පැමිණියාවූ ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ ඒ මාලුවාට බිලිබාන්නාට කැමති දෙයක් කළහැකිවේද, මහණෙනි, එපරිද්දෙන්ම ලෝකයෙහි සත්වයන්ගේ විනාශය පිණිස ප්‍රාණීන්ගේ පීඩාව පිණිස මේ බිලිකටු සයක් වෙත්. ඒ කවර සයක්ද යත්,
§ 2. “මහණෙනි, චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ රූපයෝ ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය පතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි කියයිද, එහි ගැලී සිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිකටුව ගිල්ලාවූ විනාශයට පැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ, මරුවාට කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් වේයයි කියනු ලැබේ.
§ 3. “මහණෙනි, සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ශබ්දයෝ ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය පතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි කියයිද, එහි ගැලී සිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිකටුව ගිල්ලාවූ විනාශයට පැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ, මරුවාට කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් වේයයි කියනු ලැබේ.
§ 4. “මහණෙනි, ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ශබ්දයෝ ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය පතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි කියයිද, එහි ගැලී සිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිකටුව ගිල්ලාවූ විනාශයට පැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ, මරුවාට කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් වේයයි කියනු ලැබේ.
§ 5. “මහණෙනි, ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ රසයෝ ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය පතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි කියයිද, එහි ගැලී සිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිකටුව ගිල්ලාවූ විනාශයට පැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ, මරුවාට කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් වේයයි කියනු ලැබේ.
§ 6. “මහණෙනි, කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ස්පර්‍ශයෝ ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය පතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි කියයිද, එහි ගැලී සිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිකටුව ගිල්ලාවූ විනාශයට පැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ, මරුවාට කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් වේයයි කියනු ලැබේ.
§ 7. “මහණෙනි, මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ධර්මයෝ ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය පතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි කියයිද, එහි ගැලී සිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිකටුව ගිල්ලාවූ විනාශයට පැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ, මරුවාට කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් වේයයි කියනු ලැබේ.
§ 8. “මහණෙනි, චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ රූපයෝද ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය නොපතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි නොකියාද, එහි ගැලී නොසිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිය නොගිල මාරයාගේ බිලිය බින්දේය. විනාශයට නොපැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට නොපැමිණියාවූ, මරුවා විසින් කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් නොවේයයි කියනු ලැබේ.
§ 9. “මහණෙනි, සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ශබ්දයෝද ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය නොපතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි නොකියාද, එහි ගැලී නොසිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිය නොගිල මාරයාගේ බිලිය බින්දේය. විනාශයට නොපැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට නොපැමිණියාවූ, මරුවා විසින් කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් නොවේයයි කියනු ලැබේ.
§ 10. “මහණෙනි, ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ගන්‍ධයෝද ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය නොපතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි නොකියාද, එහි ගැලී නොසිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිය නොගිල මාරයාගේ බිලිය බින්දේය. විනාශයට නොපැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට නොපැමිණියාවූ, මරුවා විසින් කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් නොවේයයි කියනු ලැබේ.
§ 11. “මහණෙනි, ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ රසයෝද ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය නොපතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි නොකියාද, එහි ගැලී නොසිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිය නොගිල මාරයාගේ බිලිය බින්දේය. විනාශයට නොපැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට නොපැමිණියාවූ, මරුවා විසින් කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් නොවේයයි කියනු ලැබේ.
§ 12. “මහණෙනි, කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ස්පර්‍ශයෝද ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය නොපතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි නොකියාද, එහි ගැලී නොසිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිය නොගිල මාරයාගේ බිලිය බින්දේය. විනාශයට නොපැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට නොපැමිණියාවූ, මරුවා විසින් කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් නොවේයයි කියනු ලැබේ.
§ 13. “මහණෙනි, මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ඉෂ්ටවූ කාන්තවූ මනාපවූ ප්‍රිය ස්වභාව ඇත්තාවූ කම්සැප එලවන්නාවූ ඇලුම් කටයුතුවූ ධර්මයෝ ඇත්තාහ. ඉදින් භික්‍ෂුතෙම එය නොපතාද, එය ප්‍රියයයි මනාපයයි නොකියාද, එහි ගැලී නොසිටීද, මහණෙනි, මේ භික්‍ෂුතෙම මාරයාගේ බිලිය නොගිල මාරයාගේ බිලිය බින්දේය. විනාශයට නොපැමිණියාවූ, ව්‍යසනයට නොපැමිණියාවූ, මරුවා විසින් කැමති දෙයක් කළහැකියෙක් නොවේයයි, (වදාළ සේක.)
SN 04-01-18-04 ඛීරරුක්‌ඛොපම සූත්‍රය.
§ 1. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ ඇසට අනිෂ්ටවූද චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. (එහෙයිනි.)
§ 2. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ කනට අනිෂ්ටවූද සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණ ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 3. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ නාසයට අනිෂ්ටවූද ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. (එහෙයිනි.)
§ 4. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ දිවට අනිෂ්ටවූද ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 5. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ කයට අනිෂ්ටවූද කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 6. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ සිතට අනිෂ්ටවූද මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 7. “මහණෙනි, ඇසතු හෝ නුග හෝ පුලිල හෝ දිඹුල් හෝ තරුණවූ ලපටිවූ කිරි ඇති ගසක් වේද, එය පුරුෂයෙක්තෙම තියුණුවූ කෙටේරියෙන් යම් ඒ තැනකින් සිඳින්නේනම් කිරි ගලන්නේද?, “එසේය, ස්වාමීනි “ඊට හේතු කවරේද? “ස්වාමීනි, යම් කිරක් වේද, එය ඇති හෙයිනි.,
§ 8. “මහණෙනි, එපරිද්දෙන්ම යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ ඇසට අනිෂ්ටවූද චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. (එහෙයිනි.)
§ 9. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ කනට අනිෂ්ටවූද සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණ ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 10. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ නාසයට අනිෂ්ටවූද ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. (එහෙයිනි.)
§ 11. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ දිවට අනිෂ්ටවූද ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 12.“මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ කයට අනිෂ්ටවූද කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 13.“මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේද. එය ඇත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ඇත්තේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ඇත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේද, ඔහුගේ සිතට අනිෂ්ටවූද මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ කරන්නාහුය. ඉෂ්ටාරම්මණය ගැන කියනුම කවරේද. ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය ඇත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ඇත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන නොවූයේය.
§ 14. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ ඇසට ඉදින් ඉෂ්ටවූද චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ට රූපයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. (එහෙයිනි.)
§ 15. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, යම් මෝහයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, ඔහුගේ කනට ඉදින් ඉෂ්ටවූද සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ටවූ ශබ්දයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 16. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ නාසයට ඉදින් ඉෂ්ටවූද ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ට ගන්‍ධයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 17. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ දිවට ඉදින් ඉෂ්ටවූද ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ටවූ රසයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 18. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයන් කෙරෙහි යම් රාගයක් වේ නම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ කයට ඉදින් ඉෂ්ටවූද කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ටවූ ස්පර්ශයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 19. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ සිතට ඉදින් ඉෂ්ටවූද මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්. අනිෂ්ටවූ ධම්මාරම්මණයන් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේනම්, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේනම්, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේනම්, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේනම්, ඒ ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේනම්, ඒ ප්‍රහීන වූයේය.
§ 20. “මහණෙනි, යම්සේ ඇසතු හෝ නුග හෝ පුලිල හෝ දිඹුල් හෝ වියලුනාවූ මැලවුනාවූ දිරා ගියාවූ කිරි ගසක් වේද, එය පුරුෂයෙක් තියුණුවූ කෙටේරියෙන් යම් ඒ තැනක් සිඳින්නේනම් කිරි එන්නේද? “ස්වාමීනි එය නොවේමැයි,
“ඊට හේතු කවරේද?
“ස්වාමීනි, යම් කිරක් වීනම් එය නැති හෙයිනි.,
§ 21 . “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ ඇසට ඉදින් ඉෂ්ටවූද චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ට රූපයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, එය නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, එය නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, එය නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. (එහෙයිනි.)
§ 22. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, යම් මෝහයක් වේනම්, එය ප්‍රහීණවූයේද, ඔහුගේ කනට ඉදින් ඉෂ්ටවූද සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ටවූ ශබ්දයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 23. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ නාසයට ඉදින් ඉෂ්ටවූද ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ට ගන්‍ධයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 24. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ දිවට ඉදින් ඉෂ්ටවූද ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ටවූ රසයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 25. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේනම්, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ කයට ඉදින් ඉෂ්ටවූද කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්මය. අනිෂ්ටවූ ස්පර්ශයක් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේද, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේද, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේය.
§ 26. “මහණෙනි, යම්කිසි භික්ෂුවකට හෝ භික්‍ෂුණියකට හෝ මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයන් කෙරෙහි යම් රාගයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් මෝහයක්වේනම්, ඒ නැත්තේද, යම් රාගයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් ද්වේෂයක් වේද, එය ප්‍රහීන වූයේද, යම් මෝහයක්වේද, එය ප්‍රහීන වූයේද, ඔහුගේ සිතට ඉදින් ඉෂ්ටවූද මනෝ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ධර්මයෝ හමුවෙත්ද, ඔහුගේ සිත විනාශ නොකරත්. අනිෂ්ටවූ ධම්මාරම්මණයන් ගැන කියනුම කවරේද, ඊට හේතු කවරේද යත්, මහණෙනි, යම් රාගයක් වේනම්, ඒ නැත්තේය. යම් ද්වේෂයක්වේනම්, ඒ නැත්තේය. යම් මෝහයක් වේනම්, ඒ නැත්තේය. යම් රාගයක් වේනම්, ඒ ප්‍රහීන වූයේය. යම් ද්වේෂයක් වේනම්, ඒ ප්‍රහීන වූයේය. යම් මෝහයක් වේනම්, ඒ ප්‍රහීන වූයේය
SN 04-01-18-05 කොට්ඨිත සූත්‍රය.
5 5. –
§ 1. එක් කලෙක්හි ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිර තෙමේද, ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත ස්ථවිර තෙමේද බරණැස් නුවර මිගදාය නම්වූ ඉසිපතනාරාමයෙහි වාසය කෙරෙත්. ඉක්බිති ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත ස්ථවිරතෙමේ සවස් වේලෙහි ඵලසමවතින් නැගීසිටියේ ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරතෙමේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ සමග සතුටු වූයේය. සතුටුවියයුතු සිහිකටයුතුවූ කථාව කොට නිමවා එක්පසෙක හුන්නේය. එක්පසෙක හුන්නාවූ ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත ස්ථවිරතෙමේ ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරයන්ට මෙය සැල කෙළේය.
“ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරයෙනි, කිමෙක්ද?
§ 2. “ඇස රූපයන්ට සංයෝජනය වේද, රූපයෝ ඇසට සංයෝජන වෙත්ද? කන ශබ්දයන්ට සංයෝජනය වේද, ශබ්දයෝ කනට සංයෝජන වේද? නාසය ගන්‍ධයන්ට සංයෝජනය වේද, ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජන වේද? දිව රසයන්ට සංයෝජනය වේද, රස දිවට සංයෝජන වේද? කය ස්පර්‍ශයන්ට සංයෝජනය වේද, ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජන වේද? සිත ධර්මයන්ට සංයෝජනය වේද, ධර්මයෝ සිතට සංයෝජන වෙත්ද?, කියායි.
“ආයුෂ්මත් කොට්ඨිත ස්ථවිරයෙනි, ඇස රූපයන්ට සංයෝජනය නොවේ. රූපයෝ ඇසට සංයෝජනය නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ.
“කන ශබ්දයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ශබ්දයෝ කනට සංයෝජනය නොවෙත්. ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ.
“නාසය ගන්‍ධයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජනය නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ. දිව රසයන්ට සංයෝජනය නොවේ. රසයෝ දිවට සංයෝජනය නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“කය ස්පර්‍ශයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජනය නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ.
“සිත ධර්මයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ධර්මයෝ සිතට සංයෝජනය නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ.
“ඇවැත්නි , යම් සේ කළු ගවයෙක්ද, සුදු ගවයෙක්ද, එක දම්වැලකින් හෝ ලණුවකින් හෝ බඳින ලද්දාහු වන්නාහුද, යමෙක් වනාහි කළු ගවයා සුදු ගවයාට බන්‍ධනය වෙයි. සුදු ගවයා කළු ගවයාට බන්‍ධනය වෙයි’ කියන්නේ නම් හෙතෙම සත්‍යයක් කියන්නේද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි.,
“ඇවැත්නි, කළු ගවයා සුදු ගවයාගේ බන්‍ධනය නොවේ. සුදු ගවයා කළු ගවයාගේ බන්‍ධනය නොවේ. ඔවුහු යම් එක දම්වැලකින් හෝ එක් ලණුවකින් හෝ බඳින ලද්දාහුද, එය එහි සංයෝජනය (බන්‍ධනය) වේ.
“ඇවැත්නි, එපරිද්දෙන්ම ඇස රූපයන්ට සංයෝජනය (බන්‍ධනය) නොවේ. රූපයෝ ඇසට සංයෝජනය (බන්‍ධනය) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“කන ශබ්දයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ශබ්දයෝ කනට සංයෝජනය (බන්‍ධනය) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“නාසය ගන්‍ධයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජනය (බන්‍ධනය) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“දිව රසයන්ට සංයෝජනය නොවේ. රසයෝ දිවට සංයෝජන නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ. කය ස්පර්‍ශයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජනය (බන්‍ධනය) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“සිත ධර්මයන්ට සංයෝජනය නොවේ. ධර්මයෝ සිතට සංයෝජනය (බන්‍ධනය) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ. “ඇවැත්නි, ඇස හෝ රූපයන්ට සංයෝජනය වන්නේ නම් රූප හෝ ඇසට සංයෝජනය වන්නේ නම් මේ බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි විසීම මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස නොපෙනෙන්නේය. ඇවැත්නි, යම් හෙයකින් ඇස රූපයන්ට සංයෝජනය නොවේද, රූපයෝ ඇසට සංයෝජනය නොවෙත්ද එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේද, එහෙයින් බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවාසය මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස පෙනෙයි.
“ඇවැත්නි, කන හෝ ශබ්දයන්ට සංයෝජනය වන්නේ නම් ශබ්ද හෝ කනට සංයෝජනය වන්නේ නම් මේ බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි විසීම මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස නොපෙනෙන්නේය. ඇවැත්නි, යම් හෙයකින් කන ශබ්දයන්ට සංයෝජනය නොවෙත්ද, ශබ්දයෝ කනට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේද, එහෙයින් බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවාසය මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස පෙනෙයි.
“ඇවැත්නි, නාසය හෝ ගන්‍ධයන්ට සංයෝජනය වන්නේ නම් ගන්ධ හෝ නාසයට සංයෝජනය වන්නේ නම් මේ බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි විසීම මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස නොපෙනෙන්නේය. ඇවැත්නි, යම් හෙයකින් නාසය ගන්‍ධයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජනය නොවෙත්ද එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේද, එහෙයින් බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවාසය මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස පෙනෙයි.
“ඇවැත්නි, දිව හෝ රසයන්ට සංයෝජනය වන්නේ නම් රස හෝ දිවට සංයෝජන වන්නේ නම්, මනාව දුක් නැති කිරීම පිණිස මේ බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යා වාසය නොපෙනෙන්නේය. ඇවැත්නි යම් හෙයකින් දිව රසයන්ට සංයෝජනය නොවේද, රසයෝ දිවට සංයෝජනය නොවෙත්ද එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේද, එහෙයින් බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවාසය මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස පෙනේ.
“ඇවැත්නි, කය හෝ ස්පර්‍ශයන්ට සංයෝජනය වන්නේ නම් ස්පර්ශ හෝ කයට සංයෝජනය වන්නේ නම් මේ බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි විසීම මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස නොපෙනෙන්නේය. ඇවැත්නි, යම් හෙයකින් කය ස්පර්‍ශයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජනය නොවෙත්ද එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේද, එහෙයින් බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවාසය මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස පෙනෙයි.
“ඇවැත්නි, සිත හෝ ධර්මයන්ට සංයෝජනය වන්නේ නම් ධර්මයෝ හෝ සිතට සංයෝජනය වෙත් නම් මේ බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යා වාසය මනාව දුක් නැතිකිරීම පිණිස නොපෙනෙන්නේය. ඇවැත්නි, යම් හෙයකින් සිත ධර්මයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ධර්මයෝ සිතට සංයෝජනය නොවෙත්ද එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේද, එහෙයින් බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවාසය මනාව දුක් නැසීම පිණිස පෙනෙයි.
“ඇවැත්නි ඒ මේ කාරණයෙනුත් මෙය දත යුතුයි. යම්සේ ඇස රූපයන්ට සංයෝජනය නොවේද, රූපයෝ ඇසට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“ඇවැත්නි ඒ මේ කාරණයෙනුත් මෙය දත යුතුයි. යම්සේ කන ශබ්දයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ශබ්දයෝ කනට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“ඇවැත්නි ඒ මේ කාරණයෙනුත් මෙය දත යුතුයි. යම්සේ නාසය ගන්‍ධයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ. ඇවැත්නි ඒ මේ කාරණයෙනුත් මෙය දත යුතුයි. යම්සේ දිව රසයන්ට සංයෝජනය නොවේද, රසයෝ දිවට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“ඇවැත්නි ඒ මේ කාරණයෙනුත් මෙය දත යුතුයි. යම්සේ කය ස්පර්‍ශයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“ඇවැත්නි ඒ මේ කාරණයෙනුත් මෙය දත යුතුයි. යම්සේ සිත ධර්මයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ධර්මයෝ සිතට සංයෝජනය නොවේද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඇස විද්‍යාමාන වේ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඇසින් රූප දකිත්. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඡන්‍දරාගයක් නැත්තේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කෙලෙසුන් කෙරෙන් මිදුනු සිත් ඇති සේක.
“ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට කන විද්‍යාමාන වේ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කනෙන් ශබ්ද අසත්. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඡන්‍දරාගයක් නැත්තේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කෙලෙසුන් කෙරෙන් මිදුනු සිත් ඇති සේක.
“ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට නාසය විද්‍යාමාන වේ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ නාසයෙන් ගන්‍ධයන් ආඝ්‍රාණය කරත්. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඡන්‍දරාගයක් නැත්තේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කෙලෙසුන් කෙරෙන් මිදුනු සිත් ඇති සේක.
“ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට දිව ඇත්තේමය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දිවෙන් රස විඳිත්. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඡන්‍දරාගයක් නැත්තේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුනේ වේ.
“ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට කය විද්‍යාමාන වේ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කයෙන් ස්පර්ශ කරත්. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඡන්‍දරාගයක් නැත්තේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කෙලෙසුන් කෙරෙන් මිදුනු සිත් ඇති සේක. ඇවැත්නි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට සිත ඇත්තේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට සිතින් ධර්‍මාරමුණු දනිත්. භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඡන්‍දරාගය නැත්තේය. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුනු සිත් ඇත්තාහ.
“ඇවැත්නි, මේ ප්‍රකාරයෙන්ද මෙය දත යුතුයි. යම්සේ ඇස රූපයන්ට සංයෝජනය නොවේද, රූපයෝ ඇසට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයක් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ,
“යම්සේ කන ශබ්දයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ශබ්දයෝ කනට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයක් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ,
“යම්සේ නාසය ගන්‍ධයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයක් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ, “යම්සේ දිව රසයන්ට සංයෝජනය නොවේද, රසයෝ දිවට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයක් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ,
“යම්සේ කය ස්පර්‍ශයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයක් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ,
“යම්සේ සිත ධර්මයන්ට සංයෝජනය නොවේද, ධර්මයෝ සිතට සංයෝජනය නොවෙත්ද, එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයක් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේයයි, වදාළේය. 6. කාමභූ සූත්‍රය–
එක් කලෙක්හි ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේද, ආයුෂ්මත් කාමභූ ස්ථවිරයන් වහන්සේද, කොසඹෑ නුවර ඝෝසිතාරාමයෙහි වාසය කරති. ඉක්බිති ආයුෂ්මත් කාමභූ ස්ථවිරතෙමේ සවස් වේලෙහි විවේකයෙන් නැඟී සිටියේ ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ සමග සතුටු වූයේය. සතුටු වියයුතුවූ සිහිකටයුතුවූ කථාව කොට නිමවා එක් පසෙක හුන්නේය. එක් පසෙක හුන්නාවූ ආයුෂ්මත් කාමභූ ස්ථවිරතෙම ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේට මෙය සැල කෙළේය. “ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයෙනි, කිමෙක්ද? “ඇස රූපයන්ගේ සංයෝජනය වේද, රූපයෝ ඇසට සංයෝජන වෙත්ද? කන ශබ්දයන්ගේ සංයෝජනය වේද, ශබ්දයෝ කනට සංයෝජන වේද? නාසය ගන්‍ධයන්ගේ සංයෝජනය වේද, ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජන වේද? දිව රසයන්ගේ සංයෝජනය වේද, රස දිවට සංයෝජන වේද? කය ස්පර්‍ශයන්ගේ සංයෝජනය වේද, ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජන වේද? සිත ධර්මයන්ට සංයෝජනය වේද, ධර්මයෝ සිතට සංයෝජන වෙත්ද?, කියායි. § “ආයුෂ්මත් කාමභූ ස්ථවිරයෙනි, ඇස රූපයන්ගේ සංයෝජනය නොවේ. රූපයෝ ඇසට සංයෝජන නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ. § “කන ශබ්දයන්ගේ සංයෝජනය නොවේ. ශබ්දයෝ කනට සංයෝජන නොවෙත්. ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ. mmm “නාසය ගන්‍ධයන්ගේ සංයෝජනය නොවේ. ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජන නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ. vvv “දිව රසයන්ගේ සංයෝජනය නොවේ. රසයෝ දිවට සංයෝජන නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ. vvv “කය ස්පර්‍ශයන්ගේ සංයෝජනය නොවේ. ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජන නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ. vvv “සිත ධර්මයන්ගේ සංයෝජනය නොවේ. ධර්මයෝ සිතට සංයෝජන නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍දරාගයකුත් උපදීද, ඒ එහි සංයෝජනය වේ. xxx
§ “ඇවැත්නි , යම් සේ කළු ගවයෙක්ද, සුදු ගවයෙක්ද, එක දම්වැලකින් හෝ ලණුවකින් හෝ බඳින ලද්දාහු වන්නාහුද, යමෙක් වනාහි කළු ගවයා සුදු ගවයාට බන්‍ධනය වෙයි. සුදු ගවයා කළු ගවයාට බන්‍ධනය වෙයි’ කියන්නේ නම් හෙතෙම සත්‍යයක් කියන්නේද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි.,
“ඇවැත්නි, කළු ගවයා සුදු ගවයාගේ බන්‍ධනය නොවේ. සුදු ගවයා කළු ගවයාගේ බන්‍ධනය නොවේ. ඔවුහු යම් එක දම්වැලකින් හෝ එක් ලණුවකින් හෝ බඳින ලද්දාහුද, එය එහි සංයෝජනය (බන්‍ධනය) වේ.
“ඇවැත්නි, එපරිද්දෙන්ම ඇස රූපයන්ගේ බන්‍ධනය නොවේ. රූපයෝ ඇසට සංයෝජන (බන්‍ධන) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍ද රාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“කන ශබ්දයන්ගේ බන්‍ධනය නොවේ. ශබ්දයෝ කනට සංයෝජන (බන්‍ධන) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍ද රාගයක් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“නාසය ගන්‍ධයන්ගේ බන්‍ධනය නොවේ. ගන්‍ධයෝ නාසයට සංයෝජන (බන්‍ධන) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍ද රාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“දිව රසයන්ගේ බන්‍ධනය නොවේ. රසයෝ දිවට සංයෝජන නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍ද රාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“කය ස්පර්‍ශයන්ගේ බන්‍ධනය නොවේ. ස්පර්‍ශයෝ කයට සංයෝජන (බන්‍ධන) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍ද රාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ.
“සිත ධර්මයන්ට බන්‍ධනය නොවේ. ධර්මයෝ සිතට සංයෝජන (බන්‍ධන) නොවෙත්. එහි ඒ දෙක නිසා යම් ඡන්‍ද රාගයකුත් උපදීද, එය එහි සංයෝජනය වේ. 7 7. උදායී සූත්‍රය– § 1. එක් කලෙක්හි ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිර තෙමේද, ආයුෂ්මත් උදායී ස්ථවිර තෙමේද, කොසඹෑ නුවර ඝෝසිතාරාමයෙහි වාසය කෙරෙත්. ඉක්බිති ආයුෂ්මත් උදායී ස්ථවිරතෙමේ සවස් වේලෙහි විවේකයෙන් නැඟී සිටියේ ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිර තෙම යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් සමග සතුටු වූයේය. සතුටු වියයුතුවූ සිහිකටයුතුවූ කථාව කොට නිමවා එක් පසෙක හුන්නේය. එක් පසෙක හුන්නාවූ ආයුෂ්මත් උදායී ස්ථවිරතෙම ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන්ට මෙය සැල කෙළේය. § 2. “ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයෙනි, මේ ආකාරයෙන්ද මේ ශරීරය අනාත්මයයි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ ශරීරය නොයෙක් ප්‍රකාරයෙන් වදාරණ ලද්දේද, විවෘත කරන ලද්දේද, ප්‍රකාශ කරන ලද්දේද, එපරිද්දෙන් මෙසේද මේ විඤ්ඤාණය අනාත්මයයි දක්වන්නට දේශනා කරන්ට පණවන්ට පිහිටුවන්ට විවරණය කරන්ට විභාග කරන්ට ප්‍රකට කරන්ට හැක්කේද?, § 3. “ආයුෂ්මත් උදායී ස්ථවිරයෙනි, මේ ශරීරය භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මෙසේද, මේ ශරීරය අනාත්මයයි නොයෙක් ආකාරයෙන් යම් පරිද්දෙකින් වදාරණ ලද්දේද, විවෘත කරන ලද්දේද, ප්‍රකාශ කරන ලද්දේද, එපරිද්දෙන් මෙසේද, මේ විඤ්ඤාණය අනාත්මයයි දක්වන්නට දේශනා කරන්ට පණවන්ට පිහිටුවන්ට විවෘත කරන්ට විභාග කරන්ට ප්‍රකට කරන්ට හැක්කේය.
§ 4. “ඇවැත්නි, ඇසද රූපයන්ද නිසා චක්ඛු විඤ්ඤාණය උපදීද? “ඇවැත්නි, එසේය, “ඇවැත්නි, චක්ඛු විඤ්ඤාණයාගේ ඉපදීමට යමක් හේතුවේද, යමක් ප්‍රත්‍යවේද, ඒ හේතුවද ඒ ප්‍රත්‍යයද සියලු ආකාරයෙන් සර්‍වප්‍රකාරයෙන් ඉතිරි නොවී නිරුද්ධවන්නේ නම් කිම එකල්හි චක්ඛු විඤ්ඤාණයක් දක්නහුද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි.,
“ඇවැත්නි, මේ ආකාරයෙන්ද භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ විඤ්ඤාණය මෙසේද අනාත්මයයි, මෙය වදාරණ ලදී. විවෘත කරන ලදී. ප්‍රකාශ කරන ලදී.
§ “ඇවැත්නි, කනද, ශබ්දයන්ද, නිසා සෝත විඤ්ඤාණය උපදීද? “ඇවැත්නි, එසේය.,
“ඇවැත්නි, සෝත විඤ්ඤාණයාගේ ඉපදීමට යමක් හේතුවේද, යමක් ප්‍රත්‍යවේද, ඒ හේතුවද ඒ ප්‍රත්‍යයද සියලු ආකාරයෙන් සර්‍වප්‍රකාරයෙන් ඉතිරි නොවී නිරුද්ධවන්නේ නම් කිම එකල්හි සෝත විඤ්ඤාණයක් දක්නහුද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි.,
“ඇවැත්නි, මේ ආකාරයෙන්ද භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ විඤ්ඤාණය මෙසේද අනාත්මයයි, මෙය වදාරණ ලදී. විවෘත කරන ලදී. ප්‍රකාශ කරන ලදී.
“ඇවැත්නි, නාසයද, ගන්‍ධයන්ද, නිසා ඝාණ විඤ්ඤාණය උපදීද? “ඇවැත්නි, එසේය.,
“ඇවැත්නි, ඝාණ විඤ්ඤාණයාගේ ඉපදීමට යමක් හේතුවේද, යමක් ප්‍රත්‍යවේද, ඒ හේතුවද ඒ ප්‍රත්‍යයද සියලු ආකාරයෙන් සර්‍වප්‍රකාරයෙන් ඉතිරි නොවී නිරුද්ධවන්නේ නම් කිම එකල්හි ඝාණ විඤ්ඤාණයක් දක්නහුද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි. “ඇවැත්නි, මේ ආකාරයෙන්ද භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ විඤ්ඤාණය මෙසේද අනාත්මයයි, මෙය වදාරණ ලදී. විවෘත කරන ලදී. ප්‍රකාශ කරන ලදී.
“ඇවැත්නි, දිවද, රසයන්ද, නිසා ජිව්හා විඤ්ඤාණය උපදීද? “ඇවැත්නි, එසේය.,
“ඇවැත්නි, ජිව්හා විඤ්ඤාණයාගේ ඉපදීමට යමක් හේතුවේද, යමක් ප්‍රත්‍යවේද, ඒ හේතුවද ඒ ප්‍රත්‍යයද සියලු ආකාරයෙන් සර්‍වප්‍රකාරයෙන් ඉතිරි නොවී නිරුද්ධවන්නේ නම් කිම එකල්හි ජිව්හා විඤ්ඤාණයක් දක්නහුද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි.,
“ඇවැත්නි, මේ ආකාරයෙන්ද භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ විඤ්ඤාණය මෙසේද අනාත්මයයි, මෙය වදාරණ ලදී. විවෘත කරන ලදී. ප්‍රකාශ කරන ලදී.
“ඇවැත්නි, කයද, ස්පර්‍ශයන්ද, නිසා කාය විඤ්ඤාණය උපදීද? “ඇවැත්නි, එසේය.,
“ඇවැත්නි, කාය විඤ්ඤාණයාගේ ඉපදීමට යමක් හේතුවේද, යමක් ප්‍රත්‍යවේද, ඒ හේතුවද ඒ ප්‍රත්‍යයද සියලු ආකාරයෙන් සර්‍වප්‍රකාරයෙන් ඉතිරි නොවී නිරුද්ධවන්නේ නම් කිම එකල්හි කාය විඤ්ඤාණයක් දක්නහුද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි.,
“ඇවැත්නි, මේ ආකාරයෙන්ද භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ විඤ්ඤාණය මෙසේද අනාත්මයයි, මෙය වදාරණ ලදී. විවෘත කරන ලදී. ප්‍රකාශ කරන ලදී.
“ඇවැත්නි, සිතද, ධර්මයන්ද, නිසා මනෝ විඤ්ඤාණය උපදීද? “ඇවැත්නි, එසේය.,
“ඇවැත්නි, මනෝ විඤ්ඤාණයාගේ ඉපදීමට යමක් හේතුවේද, යමක් ප්‍රත්‍යවේද, ඒ හේතුවද ඒ ප්‍රත්‍යයද සියලු ආකාරයෙන් සර්‍වප්‍රකාරයෙන් ඉතිරි නොවී නිරුද්ධවන්නේ නම් කිම එකල්හි මනෝ විඤ්ඤාණයක් දක්නහුද? “ඇවැත්නි, එය නොවේමැයි.,
“ඇවැත්නි, මේ ආකාරයෙන්ද භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ විඤ්ඤාණය මෙසේද අනාත්මයයි, මෙය වදාරණ ලදී. විවෘත කරන ලදී. ප්‍රකාශ කරන ලදී.
“ඇවැත්නි, යම්සේ හරයෙන් ප්‍රයෝජන ඇත්තාවූ හරය සොයන්නාවූ හරය සෙවීමෙහි හැසිරෙන්නාවූ පුරුෂයෙක්තෙම තියුණුවූ කෙටේරියක් ගෙන වනයට ඇතුල්වන්නේද හෙතෙම එහි සෘජුවූ අළුත්වූ නොපීදුනාවූ කෙසෙල් කඳක් දක්නේද, එය මුලින් සිඳින්නේය. මුලින් සිඳ අගින් සිඳින්නේය. අග සිඳ පත්වැටි (පතුරු) නගන්නේය. හෙතෙම එහි ඵලයකුත් නොලබන්නේය. කොයින් හරයක් ලබන්නේද?
ඇවැත්නි, එපරිද්දෙන්ම භික්‍ෂුතෙම සවැදෑරුම් වූ ස්පර්ශ ආයතනයන්හි තමාද නොම දකියි. තමාගේ දෙයක්ද නොම දකියි. හෙතෙම මෙසේ නොදක්නේ ලෝකයෙහි කිසිවක් තෘෂ්ණාවෙන් දැඩිකොට අල්වා නොගනියි. තෘෂ්ණාවෙන් දැඩිකොට අල්වා නොගන්නේ නො තැතිගනී. නො තැතිගන්නේ තමාම පිරිනිවෙයි. ජාතිය ක්ෂය විය. බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාව වැස නිමවන ලද්දේය. සතරමගින් කළයුතු දෙය කරන ලදී. මෙයින් අන්‍ය ආත්මභාවයක් නැතැයි දැනගණියයි, (වදාළ සේක.) 8. ආදිත්තපරියාය සූත්‍රය–
“මහණෙනි, තොපට ආදිත්ත පරියාය නම් වූ ධර්ම දේශනාවක් කරන්නෙමි. එය අසව්. මහණෙනි, ආදිත්ත පරියාය නම්වූ ධර්ම දේශනාව කවරේද?
“මහණෙනි, චක්ඛු විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රූපයන් කෙරෙහි අත් ලක්‍ෂණය පා ලක්‍ෂණය යනාදී (අනුව්‍යඤ්ජන) සටහන් ගැනීමට වඩා ඇවිල ගන්නාවූ දිලිසෙන්නාවූ ගිනිදැල් සහිතවූ රත්වූ යකඩ කූරකින් ඇස හාරා දැමීම උතුම්ය. මහණෙනි, ශරීරය ලක්‍ෂණයයි සටහන් ආශ්වාදනය කිරීමෙහි (නිමිත්තාස්වාදයෙහි) බැඳුනාවූ හෝ අත්පාදි ලක්‍ෂණයයි ගන්නා සටහන් ආශ්වාදනය කිරීමෙහි (අනුව්‍යඤ්ජනාස්වාදයෙහි) බැඳුනාවූ හෝ සිත පවත්නේද, ඉදින් ඒ කාලයෙහි කළුරිය කරන්නේ නම් නිරය හෝ තිරිසන් යෝනිය හෝ යන ගති දෙක අතුරෙන් යම් එක්තරා ගතියකට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යාමාන වේ. මහණෙනි, මම මේ දෝෂය දැක මෙසේ කියමි.
“මහණෙනි, සෝත විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ශබ්දයන් කෙරෙහි ශබ්දය මිහිරිය යනාදී වශයෙන් නිමිති ගැනීමට වඩා ඇවිල ගත්තාවූ දිළිසෙන්නාවූ ගිණිදැල් සහිතවූ තියුණුවූ යකඩ හුලක් කන් පසාරු කරගෙන යනසේ ගැසීම උතුම්ය.
“මහණෙනි, නිමිති ආශ්වාදනය කිරීමෙහි බැඳුනාවූ හෝ කුඩා ලකුණු වශයෙන් ආශ්වාදනය කිරීමෙහි බැඳුනාවූ හෝ විඤ්ඤාණය පවත්නේද, ඉදින් ඒ කාලයෙහි කළුරිය කරන්නේ නම් නිරය හෝ තිරිසන් යෝනිය හෝ යන ගති දෙක අතුරෙන් එක්තරා යම් ගතියකට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යාමාන වේ. මහණෙනි, මම මේ දෝෂය දැක මෙසේ කියමි.
“මහණෙනි, ඝාණ විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ගන්‍ධයන් විෂයෙහි සුවඳය මිහිරිය යනාදී වශයෙන් නිමිති ගැනීමට වඩා ඇවිල ගත්තාවූ දිළිසෙන්නාවූ ගිණිදැල් සහිතවූ නියනකින් නාසය උළුප්පා දැමීම උතුම්ය.
“මහණෙනි, නිමිති ආශ්වාදනය කිරීමෙහි බැඳුනාවූ හෝ කුඩා ලකුණු ආශ්වාදනය කිරීමෙහි බැඳුනාවූ විඤ්ඤාණය පවත්නේද, ඉදින් ඒ කාලයෙහි කළුරිය කරන්නේ නම් නිරය හෝ තිරිසන් යෝනිය හෝ යන ගති දෙක අතුරෙන් එක්තරා යම් ගතියකට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යාමාන වේ. මහණෙනි, මම මේ දෝෂය දැක මෙසේ කියමි.
“මහණෙනි, ජිව්හා විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ රසයන් කෙරෙහි රසය මධුරය යනාදී වශයෙන් ගැනීමට වඩා ඇවිල ගත්තාවූ දිළිසෙන්නාවූ ගිණිදැල් සහිතවූ සියුම්වූ දැලි පිහියකින් දිව කපා දැමීම උතුම්ය. මහණෙනි, නිමිති ආශ්වාදනය කිරීමෙහි බැඳුනාවූ කුඩා ලකුණු වශයෙන් රස විඳීමෙහි බැඳුනාවූ හෝ විඤ්ඤාණය පවත්නේද, ඉදින් ඒ කාලයෙහි කළුරිය කරන්නේ නම් නිරය හෝ තිරිසන් යෝනිය හෝ යන ගති දෙක අතුරෙන් එක්තරා යම් ගතියකට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යාමාන වේ. මහණෙනි, මම මේ දෝෂය දැක මෙසේ කියමි.
“මහණෙනි, කාය විඤ්ඤාණයෙන් දතයුතුවූ ස්පර්‍ශයන් කෙරෙහි මෘදුය මොලොක්ය යනාදීන් නිමිති ගැනීමට වඩා ඇවිල ගත්තාවූ දිළිසෙන්නාවූ ගිණිදැල් සහිතවූ තියුණුවූ මහත්වූ වෑයකින් කය හැස දැමීම උතුම්ය.
“මහණෙනි, නිමිති වශයෙන් ආශ්වාදනය කිරීමෙහි බැඳුනාවූ හෝ කුඩා සලකුණු වශයෙන් ආශ්වාදනය කිරීමෙහි බැඳුනාවූ හෝ විඤ්ඤාණය පවත්නේද, ඉදින් ඒ කාලයෙහි කළුරිය කරන්නේ නම් නිරය හෝ තිරිසන් යෝනිය හෝ යන ගති දෙක අතුරෙන් එක්තරා යම් ගතියකට පැමිණෙන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යාමාන වේ. මහණෙනි, මම මේ දෝෂය දැක මෙසේ කියමි.
“මහණෙනි, නිදාගැනීම උතුම්ය. මහණෙනි, නිදාගැනීම වනාහි මම ජීවිතයාගේ වඳවීමයයි කියමි. ජීවිතයාගේ නිශ්චල භාවයයි කියමි. ජීවිතයාගේ මුළාවීමකැයි කියමි. යම්බඳු වූ විතර්‍කයන්ගේ වසඟයට ගියේ සංඝයා බිඳුවන්නේද, එබඳු වූ විතර්‍කයන් කල්පනා කිරීම එතරම්ද නොවටනේය. මහණෙනි, මම මේ දෝෂය දැක මෙසේ කියමි.
“මහණෙනි, එහි ශ්‍රුතවත් ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවකතෙම මෙසේ සලකයි.‘ඇවිල ගත්තාවූ දිලිසෙන්නාවූ ගිණිදැල් සහිතවූ රත්වූ යකඩ කූරකින් ඇස හාරා දැමීම තිබේවා, මම මෙයම මෙනෙහි කරමි. මෙසේ ඇස අනිත්‍යය. රූපයෝ අනිත්‍යයෝය. චක්ඛු විඤ්ඤාණය අනිත්‍යය. චක්ඛු සම්ඵස්සය අනිත්‍යය. චක්ඛු සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එයද අනිත්‍යයි.
ඇවිලගත්තාවූ දිලිසෙන්නාවූ ගිනිදැල් සහිතවූ තියුණුවූ යකඩ හුලකින් කන පසා කිරීම තිබේවා, මම මෙයම මෙනෙහි කරමි. කන මෙසේ අනිත්‍යය. ශබ්දයෝ අනිත්‍යයෝය. සෝත විඤ්ඤාණය අනිත්‍යය. සෝත සම්ඵස්සය අනිත්‍යය. සෝත සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එයද අනිත්‍යයි.
“ඇවිලගත්තාවූ දිලිසෙන්නාවූ ගිනිදැල් සහිතවූ තියුණුවූ නියනකින් නාසය උපුටා දැමීම තිබේවා, මම මෙයම මෙනෙහි කරමි. මෙසේ නාසය අනිත්‍යය. ගන්‍ධයෝ අනිත්‍යයෝය. ඝාණ විඤ්ඤාණය අනිත්‍යය. ඝාණ සම්ඵස්සය අනිත්‍යය. ඝාණ සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එයද අනිත්‍යයි.
“ඇවිලගත්තාවූ දිලිසෙන්නාවූ ගිනිදැල් සහිතවූ තියුණුවූ දැලි පිහියකින් දිව කපා දැමීම තිබේවා, මම මෙයම මෙනෙහි කරමි. මෙසේ දිව අනිත්‍යය. රසයෝ අනිත්‍යයෝය. ජිව්හා විඤ්ඤාණය අනිත්‍යය. ජිව්හා සම්ඵස්සය අනිත්‍යය. ජිව්හා සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එයද අනිත්‍යයි.
“ඇවිලගත්තාවූ දිලිසෙන්නාවූ ගිනිදැල් සහිතවූ තියුණුවූ මහත් වෑයකින් කය හැස දැමීම තිබේවා, මම මෙයම මෙනෙහි කරමි. මෙසේ කය අනිත්‍යය. ස්පර්‍ශයෝ අනිත්‍යයෝය. කාය විඤ්ඤාණය අනිත්‍යය. කාය සම්ඵස්සය අනිත්‍යය. කාය සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එයද අනිත්‍යයි.
“වැදහෙව නිදාගැනීම තිබේවා. මම මෙයම මෙනෙහි කරමි. මෙසේ සිත අනිත්‍යය. ධර්මයෝ අනිත්‍යයෝය. මනෝ විඤ්ඤාණය අනිත්‍යය. මනෝ සම්ඵස්සය අනිත්‍යය. මනෝ සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, මෙයද අනිත්‍යයි.
“මහණෙනි, මෙසේ දක්නා වූ ශ්‍රුතවත් ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවකතෙම ඇස කෙරෙහිද කලකිරෙයි. රූපයන් කෙරෙහිද කලකිරෙයි. චක්ඛු විඤ්ඤාණය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. චක්ඛු සම්ඵස්සය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. චක්ඛු සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එය කෙරෙහිද කලකිරෙයි.
කන කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ශබ්දයන් කෙරෙහිද කලකිරෙයි. සෝත විඤ්ඤාණය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. සෝත සම්ඵස්සය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. සෝත සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එය කෙරෙහිද කලකිරෙයි.
නාසය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ගන්‍ධයන් කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ඝාණ විඤ්ඤාණය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ඝාණ සම්ඵස්සය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ඝාණ සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එය කෙරෙහිද කලකිරෙයි.
දිව කෙරෙහිද කලකිරෙයි. රසයන් කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ජිව්හා විඤ්ඤාණය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ජිව්හා සම්ඵස්සය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ජිව්හා සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එය කෙරෙහිද කලකිරෙයි.
කය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ස්පර්‍ශයන් කෙරෙහිද කලකිරෙයි. කාය විඤ්ඤාණය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. කාය සම්ඵස්සය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. කාය සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එය කෙරෙහිද කලකිරෙයි.
සිත කෙරෙහිද කලකිරෙයි. ධර්මයන් කෙරෙහිද කලකිරෙයි. මනෝ විඤ්ඤාණය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. මනෝ සම්ඵස්සය කෙරෙහිද කලකිරෙයි. මනෝ සම්ඵස්සය නිසා සැපවූ හෝ දුක් වූ හෝ දුක්ද නොවූ සැපද නොවූ හෝ යම් මේ වේදනාවක් උපදීද, එය කෙරෙහිද කලකිරෙයි.
කලකිරෙන්නේ නොඇලෙයි. නොඇල්මෙන් මිදෙයි. මිදුනු කල්හි මිදුනේය යන දැනීම වේ. ජාතිය ක්ෂය විය. බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාව වැස නිමවන ලද්දේය. සතර මාර්ගයෙන් කළයුත්ත කරන ලදී. මෙයින් අන්‍ය වූ අනෙක් ආත්මභවයක් නැතැයි දැනගනියි. මහණෙනි, මේ වනාහි ආදිත්තපරියාය නම්වූ ධර්ම දේශනාව වේයයි, (වදාළ සේක.).99 9. හත්‌ථපාදූපම සූත්‍රය–
“මහණෙනි, අත්දෙක ඇති කල්හි ගැනීම බහා තැබීම පැනෙයි. පා දෙක ඇති කල්හි ඉදිරියට යාම පස්සට යාම පැනෙයි. හන්දි ඇති කල්හි හැකිලීම දිගහැරීම පැනෙයි. කුස (බඩ) ඇති කල්හි බඩගිනි පිපාස දෙක පැනෙයි.
“මහණෙනි, එපරිද්දෙන්ම ඇස ඇති කල්හි චක්ඛු සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
කන ඇති කල්හි සෝත සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
නාසය ඇති කල්හි ඝාණ සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
දිව ඇති කල්හි ජිව්හා සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
කය ඇති කල්හි කාය සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
සිත ඇති කල්හි මනෝ සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
“මහණෙනි, අත්දෙක නැති කල්හි ගැනීම බහා තැබීම නොපැනෙයි. පා දෙක නැති කල්හි ඉදිරියට යාම පස්සට යාම නොපැනෙයි. හන්දි නැති කල්හි හැකිලීම දිගහැරීම නොපැනෙයි. කුස නැති කල්හි බඩගිනි පිපාස දෙක නොපැනෙයි.
“මහණෙනි, එපරිද්දෙන්ම ඇස නැති කල්හි චක්ඛු සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප දුක නූපදියි. කන නැති කල්හි සෝත සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. නාසය නැති කල්හි ඝාණ සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. දිව නැති කල්හි ජිව්හා සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. කය නැති කල්හි කාය සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. සිත නැති කල්හි මනෝ සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක නූපදීයයි, (වදාළේය.) 10. දුතිය හත්‌ථපාදූපම සූත්‍රය–
“මහණෙනි, අත්දෙක ඇති කල්හි ගැනීම බහා තැබීම වේද, පා දෙක ඇති කල්හි ඉදිරියට යාම ආපසුයාම වේද, හන්දි ඇති කල්හි හැකිලීම දිගහැරීම වේද, කුස ඇති කල්හි සා පිපාස දෙක වේද,
“මහණෙනි, එපරිද්දෙන්ම ඇස ඇති කල්හි චක්ඛු සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
කන ඇති කල්හි සෝත සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
නාසය ඇති කල්හි ඝාණ සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
දිව ඇති කල්හි ජිව්හා සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
කය ඇති කල්හි කාය සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
සිත ඇති කල්හි මනෝ සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක උපදියි.
“මහණෙනි, අත්දෙක නැති කල්හි ගැනීම බහා තැබීම නොවේද, පා දෙක නැති කල්හි ඉදිරියට යාම පස්සට යාම නොවේද, හන්දි නැති කල්හි හැකිලීම දිගහැරීම නොවේද, කුස නැති කල්හි සා පිපාස දෙක නොවේද,
“මහණෙනි, එපරිද්දෙන්ම ඇස නැති කල්හි චක්ඛු සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප දුක නූපදියි. කන නැති කල්හි සෝත සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. නාසය නැති කල්හි ඝාණ සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. දිව නැති කල්හි ජිව්හා සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. කය නැති කල්හි කාය සම්ඵස්සය නිසා තමාතුළ සැප හා දුක නූපදියි. සිත නැති කල්හි මනෝ සම්ඵස්සය හේතුකොටගෙන තමාතුළ සැප හා දුක නූපදීයයි, (වදාළ සේක.)
1. කුසලසීලමත්‍ථිය සූත්‍රය,